Wil jouw organisatie afscheid nemen van een werknemer, dan heb je een aantal mogelijkheden. De gangbare opties zijn een ontslagprocedure via UWV, een ontbindingsverzoek bij de rechter en ontslag met wederzijds goedvinden. De meeste ontslagen vinden plaats via wederzijds goedvinden, waarbij de werkgever en werknemer in overleg uit elkaar gaan.

In deze whitepaper staat het ontslag met wederzijds goedvinden centraal.

Ontslag met wederzijds goedvinden kan niet zomaar

Van de drie genoemde ontslagvormen is een ontslag met wederzijds goedvinden gemiddeld genomen de snelste en goedkoopste vorm. Jouw organisatie maakt hierbij samen met de werknemer afspraken over het einde van het dienstverband. Zo’n ontslag is administratief gezien ook ‘eenvoudiger’ dan bijvoorbeeld ontslag vanwege bedrijfseconomische redenen of langdurig ziekteverzuim. Je hoeft op deze manier namelijk niet eerst langs UWV of de kantonrechter. Maar ook bij ontslag met wederzijds goedvinden moet je het een en ander regelen. Zo moet je er zeker van zijn dat de werknemer duidelijk en ondubbelzinnig instemt met het ontslag. Daarnaast moet je een beëindigingsovereenkomst opstellen. Hierin staan afspraken over onder meer:

• de opzegtermijn
• de wettelijke bedenktijd voor de werknemer;
• eventuele ontslagvergoeding;
• loonafspraken tot de einddatum;
• afhandeling van de pensioenregeling;
• het inleveren van bedrijfseigendommen;
• het wel of niet inschakelen van juridische hulp;
• eventueel geldend concurrentiebeding of relatiebeding;
• eventuele finale kwijting.

Bedenk van tevoren welke punten je tijdens de onderhandelingen ter sprake wilt brengen.